به گزارش خط رند ۹۱۲، آینده ای را تصور کنید که رایحه نعنا می تواند بعضی از بدترین علایم بیماری آلزایمر را کم کند. این امکان دارد مانند یک داستان علمی تخیلی به نظر برسد، اما تحقیقات جدید نوآورانه آنرا به یک حقیقت بالقوه تبدیل نموده است.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، دانشمندان کشف کرده اند که وقتی موش های مبتلا به آلزایمر رایحه نعنا را استنشاق کردند، توانایی های شناختی آنها بهبود یافت. این یافته غیرمنتظره راه بالقوه جدیدی را برای درمان این وضعیت ناتوان کننده نشان داده است.
به نقل از اس اف، بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی جدی است که با گذشت زمان بدتر می شود و با تغییراتی در مغز که منجر به از دست دادن نورون ها و اتصالات آنها می شود، مشخص می شود.
این بیماری روی هر فردی متفاوت می باشد، اما شایع ترین علایم شامل کاهش تدریجی حافظه، تفکر و مهارت های اجتماعی و تغییرات خلقی مکرر است. این می تواند بر توانایی فرد برای یادگیری موارد جدید، انجام کارهای روزانه، شناخت خانواده و دوستان و در نهایت، مستقل زندگی کردن تأثیر بگذارد.
آمارهای جدید نشان داده است که ۵۵ میلیون نفر در سراسر دنیا با بیماری آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل زندگی می کنند. با عنایت به پیر شدن سریع جمعیت خیلی از کشورها، انتظار می رود این تعداد افزایش یابد.
هر ساله ۱۰ میلیون مورد جدید آلزایمر و زوال عقل شناخته می شود و این به معنای یک مورد جدید در هر ۳.۲ ثانیه است. این سبب شده تا کارشناسان تخمین بزنند که بیشتر از ۱۵۰ میلیون نفر تا سال ۲۰۵۰ به این بیماری مبتلا خواهند شد. به هر حال، آلزایمر یکی از بزرگترین چالش های پیش روی سلامت عمومی در قرن بیست و یکم است.
خوشبختانه، دانشمندان حالا درحال کار بر روی داروهای به اصطلاح «تغییردهنده بیماری» هستند که می توانند آلزایمر را کُند یا به صورت بالقوه درمان کنند. اغلب درمان های فعلی فقط علایم را مدیریت می کنند.
از موش و نعنا
در مطالعه جدیدی که در بالا ذکر شد، محققان تعاملات بین سیستم های عصبی بویایی، ایمنی و مرکزی را بررسی کردند. آنها در مطالعه قبلی خود دریافتند که قرار گرفتن مکرر در معرض نعنا سبب افزایش پاسخ ایمنی در موش ها می شود. در اینجا، محققان روی این مورد تمرکز کردند که آیا میتوان توانایی های شناختی آنها را هم بهبود بخشید.
در طول این مطالعه، موش هایی که از نظر ژنتیکی برای نشان دادن آلزایمر اصلاح شده بودند، به صورت مکرر به مدت ۶ ماه در معرض رایحه نعنا قرار گرفتند. محققان پاسخ ایمنی و ظرفیت شناختی آنها را تحلیل و بررسی کردند و آنها را با موش های سالم مقایسه کردند. به صورت شگفت انگیزی، موش های مبتلا به آلزایمر بعد از قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض بوی ماده نعناع، بهبود قابل توجهی را نشان دادند.
به صورت خاص، نعنا به تنظیم سیستم ایمنی، پیشگیری از زوال شناختی و بهبود حافظه و توانایی های یادگیری کمک کرد.
محققان دریافتند که نعنا سطح اینترلوکین ۱ بتا را می کاهد که پروتئینی است که با بروز مشکلات حافظه در بیماری آلزایمر مرتبط می باشد. این پروتئین یا «سیتوکین» سبب التهاب در مغز می شود که می تواند به عملکرد شناختی صدمه برساند. کاهش اینترلوکین ۱ بتا می تواند به کاهش این التهاب و پیشگیری از زوال شناختی بیشتر کمک نماید.
همینطور مشخص شد که نعنا اثرات کاهش مصنوعی سلول های تنظیم کننده T را شبیه سازی می کند. این سلول های ایمنی به کنترل التهاب و حفظ تعادل سیستم ایمنی کمک می کنند. این یافته یک مسیر درمانی احتمالی را برای مشکلاتی مانند آلزایمر پیشنهاد می دهد و پتانسیل استفاده از بوهای خاص را بعنوان درمان نشان داده است.
تحقیقات قبلی پیوندهایی را بین بوها و سیستم ایمنی و عصبی ما بوجود آورده است و ما از پیش می دانیم که بوها می توانند بر شناخت ما تاثیر بگذارند. بعنوان مثال، با تحریک احساسات و خاطرات.
علاوه بر این، حالا مشخص شده است که بعضی از بیماری های در رابطه با سیستم عصبی مرکزی بعنوان مثال، آلزایمر، پارکینسون و اسکیزوفرنی گاهی اوقات با از دست دادن بویایی همراه هستند. در حالیکه پیچیدگی های این روابط نامشخص است، این تحقیق جدید داده های امیدوارکننده ای فراهم می آورد که به درک بهتر آنها کمک می نماید.
این نتایج بر مبنای مشاهدات اولیه موش های آزمایشگاهی است و ازاین رو نمی توان آنرا به بیماران مبتلا به آلزایمر انسانی تعمیم داد. نه تنها مغز ما با موش ها متفاوت می باشد، بلکه معلوم نیست که چگونه سیستم بویایی یا درک ما از بوها امکان دارد متفاوت باشد. با این وجود، تا وقتی که اثرات نعنا با استفاده از یک نمونه انسانی مورد مطالعه قرار نگیرد، این نخستین گام حیاتی برای ایجاد درک بیشتر از نحوه درمان بیماری است.
تحقیقات بیشتری جهت بررسی ارتباط بین آلزایمر و بویایی مورد نیاز است و این می تواند به روش های جالبی منجر شود. بعنوان مثال، استفاده از تمرین بویایی بعنوان درمانی برای مدیریت یا حتی به تاخیر انداختن شروع آلزایمر.
با این وجود، هم اکنون، این بخش از تحقیقات، یافته های جالبی را در مورد رابطه بین سیستم ایمنی و عملکرد مغز عرضه می کند.
