به گزارش خط رند ۹۱۲، ویلیام آندرس فضانورد بازنشسته ناسا که در مأموریت «آپولو ۸» عکس مشهور «طلوع زمین» را به ثبت رساند، در ۹۰ سالگی در یک سانحه هوایی کشته شد.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، ویلیام آندرس(William Anders) فضانورد بازنشسته ناسا که یکی از اولین انسان هایی بود که به دور کره ماه چرخید و عکس مشهور طلوع زمین(Earthrise) را در طول مأموریت «آپولو ۸» در سال ۱۹۶۸ ثبت کرد، روز گذشته در ۹۰ سالگی در سقوط یک هواپیمای کوچک در ایالت واشنگتن جان باخت.
بیل نلسون رئیس ناسا با انتشار پستی از تصویر نمادین زمین درحال طلوع بر فراز افق ماه به آندرس ادای احترام کرد و اظهار داشت که این خلبان سابق نیروی هوایی آمریکا یکی از پرمعنی ترین هدایایی را که یک فضانورد می تواند به بشریت تقدیم کند، اهدا کرد.
موزه میراث پرواز در نزدیکی برلینگتون واشنگتن که آندرس یکی از بنیان گذاران آن بود، تایید نمود که ویلیام آندرس در یک سانحه هوایی کشته شده است.
رسانه سیاتل تایمز به نقل از پسرش گِرِگ(Greg) گزارش داد که آندرس به تنهایی درحال هدایت آن هواپیما بوده که در سواحل جزیره جونز، بخشی از مجمع الجزایر سن خوان در شمال سیاتل سقوط کرده است.
ویلیام آندرس فارغ التحصیل آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده و خلبان نیروی هوایی این کشور، در سال ۱۹۶۳ بعنوان عضوی از گروه سوم فضانوردان به ناسا پیوست. او سر انجام در تاریخ ۲۱ دسامبر ۱۹۶۸ به فضا رفت، زمانیکه مأموریت «آپولو ۸» در نخستین مأموریت خدمه برای ترک مدار زمین و سفر ۳۸۶ هزار کیلومتری به ماه از زمین بلند شد.
آندرس در کنار فرانک بورمن فرمانده آن مأموریت و جیمز لاول که با بورمن در مأموریت جمینای ۷(Gemini ۷) در سال ۱۹۶۵ پرواز کرده بود و بعداً فرماندهی مأموریت «آپولو ۱۳» را برعهده گرفت، در واقع یک تازه کار بود.
مأموریت «آپولو ۸» که در ابتدا برای سال ۱۹۶۹ برنامه ریزی شده بود، به علت نگرانی از این که روس ها برنامه های خویش را برای سفر به مدار ماه تا آخر سال ۱۹۶۸ سرعت می بخشند، به جلو کشیده شد. این تعجیل به خدمه تنها چند ماه فرصت داد تا برای این مأموریت تاریخی اما بسیار پرخطر آموزش ببینند.
این فضاپیما توسط موشک ساترن وی(Saturn V) که قبلاً هیچگاه در یک پرواز سرنشین دار استفاده نشده بود و فقط دو بار آزمایش شده بود، حمل می شد و حالا وظیفه داشت ورود و خروج ایمنی از مدار ماه داشته باشد. شکست در این مأموریت به معنای برخورد فضاپیما با سطح ماه یا گیر افتادن آن در مدار ماه برای همیشه بود.
رصد زمین از ماه
آندرس ۴۰ سال بعد در مرور خاطرات این مأموریت اذعان کرد که باآنکه از موفقیت این مأموریت اطمینان قلبی داشت، اما حقیقت این بود که یک سوم احتمال داشت که دیگر هیچگاه به زمین بازنگردند.
هنگامی که «آپولو ۸» در شب کریسمس به ماه رسید و در ۱۰ گردش خود در به دور ماه، سراسر دنیا و بیشتر از یک میلیارد مخاطب تلویزیونی را با مخابره نخستین تصاویر از سطح ماه مجذوب کرد، آن دلهره به یک پیروزی بزرگ تبدیل شد.
آندرس در سمپوزیومی در سال ۲۰۰۹ اظهار داشت: بخش مهمی از این مأموریت، عکاسی از ماه بود، اما پس از گردش سوم، ماه برایمان خسته کننده شده بود، چون که چیزی جز حفره های مختلف روی سطح آن وجود نداشت.
سر انجام هنگامی که زمین آغاز به بالا آمدن از افق ماه کرد، تمرکز فضانوردان به صورت ناگهانی به آن تغییر نمود. آندرس در سال ۲۰۱۵ به مجله فوربس اظهار داشت: من، لاول و بورمن ناگهان گفتیم «به آن نگاه کن». سیاره زیبا، رنگارنگ و زیبای ما از افق زشت ماه بیرون می آمد.
آندرس سر انجام با استفاده از یک لنز بلند و فیلم رنگی، عکسی را گرفت که حالا با نام «طلوع زمین»(Earthrise) شناخته می شود. این تصویر که به وضوح زیبایی زمین را در وسعت فضا به تصویر می کشد، یکی از تاثیرگذارترین تصاویر تاریخ بشمار می رود که به صورت گسترده به الهام بخشیدن به جنبش زیست محیطی نسبت داده می شود.
این سه فضانورد سه روز بعد در اقیانوس آرام بعنوان قهرمانان ملی مورد استقبال قرار گرفتند و بعنوان «مردان سال» مجله تایم هم انتخاب شدند.
مأموریت آنها راه را برای نخستین فرود روی ماه توسط مأموریت «آپولو ۱۱» که هفت ماه بعد انجام شد، هموار کرد و پیروزی ایالات متحده را در مسابقه فضایی در دوران جنگ سرد با شوروی تضمین نمود. همینطور به علت بالا بردن روحیه ملی آمریکایی ها در انتها یکی از صدمه زاترین سالهای این کشور که در آن آمریکایی ها از جنگ در ویتنام و شورش ها و ترورها در داخل کشور به ستوه آمده بودند، تحسین شد.
زندگی نامه ویلیام آندرس
ویلیام آلیسون آندرس در ۱۷ اکتبر ۱۹۳۳ در هنگ کنگ که در آن زمان تحت سلطه بریتانیا بود، به دنیا آمد. خانواده اش مدت کوتاهی بعد از تولدش به آناپولیس مریلند نقل مکان کردند، اما بعداً به چین بازگشتند، جایی که آندرس بعد از حمله ژاپنی ها به نانکینگ به همراه مادرش به فیلیپین گریخت.
او مدرک مهندسی برق را از آکادمی نیروی دریایی در آناپولیس دریافت کرد و در اسکادران های رهگیر نیروی هوایی که چالش های دفاع هوایی ایالات متحده در شوروی را رصد می کردند، خدمت کرد.
وی بعد از مأموریت «آپولو ۸» دیگر هیچگاه به فضا نرفت و در شورای ملی هوانوردی و فضایی خدمت کرد. وی در سال ۱۹۷۵ توسط رئیس جمهور جرالد فورد بعنوان نخستین رئیس کمیسیون تنظیم مقررات هسته ای و سپس بعنوان سفیر در نروژ انتخاب شد.
وی همینطور سمت های مختلف شرکتی را در شرکتهای جنرال الکتریک و تکسترون پیش از خدمت بعنوان رئیس و مدیر اجرایی شرکت جنرال داینامیک در اوایل دهه ۱۹۹۰ داشت.
آندرس در سالهای آخر عمرش هم سرپرستی یک گروه بشردوستانه برای آموزش و محیط زیست را بر عهده داشت.
او و همسرش والری که در سال ۱۹۵۵ با هم ازدواج کرده بودند، شش فرزند دارند.
در دهه های بعد از مأموریت «آپولو ۸» آندرس و لاول که حالا ۹۶ سال دارد و بورمن که سال قبل در سن ۹۵ سالگی درگذشت، هر ساله در جشن های سالگرد این مأموریت شرکت می کردند.
آندرس در سالیان اخیر که بحث در مورد ارسال فضانوردان به ماه و حتی به مریخ بالا گرفته است، اظهار امیدواری کرده بود و اظهار داشته بود: زمانیکه ما در نهایت نحوه رفتن به مریخ را بفهمیم، می توانیم این کار را انجام دهیم، نه بعنوان این که آمریکا چین یا هر کشور دیگری را شکست می دهد یا چیزهای احمقانه ای مانند آن، بلکه می توانیم این کار را بعنوان انسان هایی که از سیاره مادری خود به سیاره دیگری می روند، انجام دهیم.
منبع: خط رند ۹۱۲
