به گزارش خط رند ۹۱۲، رییس پارک فناوری پردیس اظهار داشت: یکی از تجربه های پارک فناوری پردیس، شناسایی فرصت قانونی برای تامین زیرساخت های پارک های علم و فناوری با بهره گیری از سهم مالیات ارزش افزوده بود.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از پارک فناوری پردیس، مهدی صفاری نیا در نشست قانون گذاری اینوتکس که به همت مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی برگزار گردید، با اشاره به تجربه قانون گذاری دانش بنیان در پارک فناوری پردیس، اظهار داشت: قانون مالیات بر ارزش افزوده شرکت های دانش بنیان، جزء تجربه های مستقیم پارک فناوری پردیس در عرصه قانون گذاری بود که برمبنای تجربیات پارک و همکاری با شرکت های عضو به نتیجه رسید.
وی اضافه کرد: یکی از مشکلاتی که در پارک های علم و فناوری خصوصاً پارک های بزرگ در کشور وجود دارد، تامین زیرساخت های شهری پارک و فضاهای فناوری همچون آب، برق و گاز و فضای سبز است. به شکلی که تامین این زیرساخت ها، مقدمه حضور و فعالیت شرکت های دانش بنیان در پارک ها است.
صفاری نیا اظهار داشت: از طرف دیگر بودجه کل پارک های علم و فناوری کشور، کمتر از بودجه تنها یکی از دانشگاه های بزرگ تهران است و تامین هزینه برای ایجاد زیرساخت های لازم از مشکلاتی است که پارک ها با آن مواجهند. از سویی شهرداری ها نیز خدماتی به پارک های بزرگ ارائه نمی کنند و حل مشکلات زیرساختی بر عهده خود پارک ها است.
رئیس پارک فناوری پردیس در ادامه با اشاره به ظرفیت قانونی موجود در قانون مالیات بر ارزش افزوده، اظهار داشت: در قانون مالیات بر ارزش افزوده یک سوم از این مالیات سهم شهرداری ها برای گسترش زیرساخت های شهری تکلیف شده است. بنا به پیشنهادهایی که توسط پارک فناوری پردیس عنوان شد، بررسی امکان استفاده از این ظرفیت قانونی در پارک های علم و فناوری مورد بررسی قرار گرفت تا سهم یک سومی مالیات بر ارزش افزوده شرکت های عضو هر پارک فناوری، صرف زیرساخت های همان پارک شود.
وی اضافه کرد: شناسایی این فرصت قانونی را در سال ۱۳۹۶ برای تامین زیرساخت های پارک های فناوری بزرگ شروع کردیم تا ۳ درصد از ۹ درصد مالیات ارزش افزوده سهم شهرداری ها را به سبب عدم ارائه خدمات از شهرداری ها دریافت نماییم.
رئیس پارک فناوری پردیس افزود: طی این برنامه، عوارض مالیات ارزش افزوده باید به پارک فناوری مستقل پرداخت گردد و در پارک ها نیز هزینه فقط در بخش زیرساخت ها به انجام می رسد و هزینه ای به دولت و شهرداری ها تحمیل نمی گردد. با این کار مدیریت پارک های بزرگ انگیزه پیدا می کنند تا فروش شرکت های عضو خودرا بیشتر کرده و مالیات بیشتری نیز سهم پارک ها شود. پس انگیزه برای تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی و فناوری در پارک ها و کشور بالاتر می رود.
صفاری نیا اشاره کرد: این ایده را در آذر ماه ۹۶ مطرح کردیم و طی ۴ سال با نمایندگان مجلس، کمیسیون اقتصادی، دولت، شورای نگهبان و غیره نشست های گوناگون برگزار کردیم و بعد از تببین موارد، بند قانونی مدنظر در قالب تبصره ۷ بند «ب» ماده ۳۹ قانون مالیات بر ارزش افزوده در سال ۱۴۰۰ به تصویب رسید.
صفاری نیا در آخر اظهار داشت: در سال ۱۴۰۲ نخستین واریزی بر طبق این قانون انجام شد؛ به صورتی که در سال ۱۴۰۲ مبلغ بودجه کل پارک ها یک هزار و ۳۴۰ میلیارد تومان بود و سهم مالیات بر ارزش افزوده پارک ها به ۴۴۰ میلیارد تومان رسید که این مبلغ برای گسترش زیرساخت های پارک های فناوری هزینه شد. این عدد اساسا برای سالهای آتی افزایش زیادی خواهد داشت و با اهمیت ترین تامین مالی پارک های علم و فناوری کشور شمرده می شود.
بر اساس این گزارش، طبق قانون مالیات بر ارزش افزوده، یک سوم از سهم این مالیات، برای شهرداری جهت گسترش زیرساخت های شهری است. این سهم مالیات در شرکت های دانش بنیان و فناور عضو پارک های علم و تکنولوژِی، به خود پارک تعلق گرفته و صرف زیرساخت های همان پارک می شود.
