به گزارش خط رند ۹۱۲، اگر شما یا آشنایانتان مراحل شیمی درمانی را پشت سر گذاشته باشید، امکان دارد با عارضه جانبی که معمولاً تحت عنوان «مغز شیمیایی» نامیده می شود، آشنا باشید. حالا دانشمندان با استفاده از نورهای چشمک زن و اصواتی در فرکانس مشخص، راه ساده ای برای حفاظت از سلول های مغز در مقابل صدمه بوجود آورده اند.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، شیمی درمانی یکی از بهترین درمان ها برای خیلی از سرطان ها است، اما متاسفانه اثرات آن در سرتاسر بدن همچون مغز احساس می شود.
به نقل از نیواطلس، بیماران اغلب عارضه «مه مغزی» را گزارش می کنند که بر حافظه، تمرکز و تصمیم گیری تأثیر می گذارد و برای آنها مشکل بوجود می آورد و بر تفکر و رفتار آنها تأثیر می گذارد.
در حالیکه به صورت معمول بعد از پایان شیمی درمانی این عوارض از بین می رود، می تواند یک وقفه ناامید کننده در زندگی روزمره برای چندین ماه باشد.
حالا یک مطالعه جدید توسط محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) امکان دارد یک درمان نسبتا ساده را برای مقابله با این اثرات نامطلوب کشف کرده باشد و از همه بهتر، این درمان کمتر از خود شیمی درمانی تهاجمی است. تنها کاری که باید انجام دهید، اینست که به چند چراغ چشمک زن نگاه کنید و روزانه به برخی صداها گوش دهید.
مطالعات قبلی توسط محققان نشان داده است که نورهایی که با فرکانس ۴۰ هرتز سوسو می زنند و صداهایی که با سرعت یکسان پخش می شوند، می توانند مغز را تحریک کنند تا نوسانات گامای بیشتری تولید نماید. این امواج مغزی از ۲۵ تا ۸۰ هرتز متغیر هستند و زمانی رخ می دهند که شما بسیار هوشیار هستید و به مواردی مانند تمرکز کمک می نماید.
از آنجاییکه به نظر می آید افراد مبتلا به بیماری آلزایمر با این امواج گاما مشکل دارند، محققان مؤسسه فناوری ماساچوست به این فکر افتادند که آیا این می تواند یک درمان ساده برای بهبود علایم آنها باشد و مطمئنا، آزمایش ها روی موش ها کاهش التهاب، سطوح پایین تر پروتئین های سمی که تصور می شود به انحطاط عصبی کمک می کنند و بهبود در تست های شناختی بعد از نور و صدا درمانی را نشان داد. در این مطالعه جدید، محققان مؤسسه فناوری ماساچوست توجه خویش را به یک بیماری متفاوت معطوف کردند و آن مغز شیمیایی بود.
این گروه درمان را روی موش های دارای مغز شیمیایی با دادن داروی رایج شیمی درمانی سیس پلاتین به مدت پنج روز، سپس پنج روز بدون دارو و پنج روز باردیگر با دارو با تقلید از رژیم دوز مصرفی انسان ها، آزمایش کردند.
بعضی از آنها «گاماتراپی» دریافت نمودند که شامل یک ساعت قرار گرفتن در معرض نور و صدای ۴۰ هرتز در روز بود، در حالیکه گروه شاهد فقط شیمی درمانی را به تنهایی دریافت نمودند.
سه هفته بعد، موش های گروه شاهد خیلی از اثرات مغزی شناخته شده شیمی درمانی، همچون حجم کوچک تر مغز، صدمه دی ان ای، التهاب و صدمه به میلین را که پوشش محافظ اطراف نورون ها است، نشان دادند. جمعیت سلول های مغزی آنها که میلین تولید می کنند، به نام الیگودندروسیت (oligodendrocyte) هم کاهش پیدا کرد.
با این وجود، موش هایی که در طول مدت شیمی درمانی روزانه گامادرمانی دریافت نمودند، کاهش قابل توجهی در همه این علایم نشان دادند. آنها همینطور در آزمایشاتی که حافظه و عملکرد اجرایی حیوانات را اندازه گیری می کنند، بسیار بهتر عمل کردند.
هنگامی که محققان بیان ژن را تحلیل و بررسی کردند، دریافتند که ژن های در رابطه با التهاب و مرگ سلولی در موش هایی که تحت درمان با گاما درمانی قرار گرفته اند، سرکوب شده اند.
لی-هوئی تسای (Li-Huei Tsai)، نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: این درمان می تواند صدمه دی ان ای و التهاب را کم کند و تعداد الیگودندروسیت ها را افزایش دهد. الیگودندروسیت ها سلول هایی هستند که میلین اطراف آکسون ها را تولید می کنند. ما همینطور دریافتیم که این درمان سبب بهبود یادگیری و حافظه و افزایش عملکرد اجرایی در حیوانات می شود.
مشخص شد که این مزایا، حداقل تا حدی، تا چهار ماه بعد از درمان باقی می مانند و گامادرمانی اگر همزمان با شیمی درمانی به جای شروع بعد از آن صورت گیرد، بسیار بهتر عمل می کند.
مطالعات بعدی اثرات مثبت مشابهی را در موش هایی که داروی شیمی درمانی متفاوتی به نام متوترکسات دریافت می کردند، نشان داد. در حالیکه آزمایش روی موش ها شامل کاشت های مغزی برای رساندن مستقیم نور و صدا به نورون ها بود، آزمایش های انسانی قبلی برای آلزایمر نشان داده اند که مزایای مشابهی را میتوان تنها با استفاده از یک صفحه نمایش هماهنگ و بلندگو به دست آورد. اگر این روش کارساز باشد، می تواند به بخشی استاندارد از شیمی درمانی برای بیماران تبدیل گردد تا درمان نجات بخش کمتر برای آنها ناراحت کننده باشد.
این گروه همینطور قصد دارند گاماتراپی را در مقابل سایر بیماری های عصبی مانند پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس به صورت مخفف ام اس آزمایش نمایند. آزمایش های بالینی روی بیماران مبتلا به آلزایمر هم در حال انجام می باشد.
این تحقیق در مجله «Science Translational Medicine» انتشار یافته است.
