به گزارش خط رند ۹۱۲ رامبد جوان با بیان این که « ما عادت داریم خبرهای بد را تزیین کنیم» معتقد است: فرهنگ سنتی ما در برخورد با کرونا و کم اهمیت جلوه کردن آن برای بعضی از مردم خیلی موثر بود، در صورتیکه اتفاق های بعد از شیوع ویروس کرونا در جامعه نشان داده باید فکری جدی برای آموزش اجتماعی در مواقع بحرانی نماییم.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، در این روزهای قرنطینه ای که تماسهای تلفنی بجای دید و بازدید عید بیش تر از هر سال بوده، احیانا برای یک دفعه هم که شده صدا و پیام جدیدی را بهجای آوای انتظار همیشگی اپراتورهای همراه شنیده اید؛ صدایی که خیلی ها در وهله اول از شنیدنش جا می خورند و خوب گوش می کنند تا ببینند چه می گوید.
البته اغلب همان لحظه اول صاحب صدا را می شناسند و بعد پیغام را با دقت گوش می دهند که رامبد جوان مردم را به ماندن در خانه برای کنترل شیوع ویروس کرونا و قطع زنجیره انتقال دعوت می کند.
او حالا بعد از گذشت حدود ۱۰ روز از تجربه این همکاری بعنوان گوینده آوای انتظار تلفن های همراه از فرهنگی می گوید که عده ای شاید به پشتوانه آن، تمام سفارش ها را نادیده گرفته و در این روزهای کرونایی راهی سفر می شوند.
این بازیگر و کارگردان در گفت وگویی با ایسنا، ابتدا درباره همکاری خود برای این آوای انتظار می گوید: دو یا سه روز مانده به شروع سال نو، آقای سیدجمال هادیان، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاعرسانی وزارت ارتباطات تماس گرفتند و ایدهای را مطرح نمودند در خصوص این که بجای پیام های آوای انتظاری که همیشه با صدای یک خانم می شنویم، پیام جدیدی را بخاطر شیوع ویروس کرونا ضبط نماییم تا علاوه بر انتقال همان پیام انتظار، سفارش به ماندن در خانه در دوران قرنطینه را هم بشنویم. گویا برای این ایده با خانم برومند مشورت شده بود و ایشان هم مرا پیشنهاد داده بودند که من هم استقبال کردم و کار انجام شد.
او اضافه می کند: این اتفاق دقیقا در همان زمانی بود که همه به فکر این بودیم چه کار نماییم و چطور پیام هایی برای در خانه ماندن بدهیم. فکر کردم ایده ی بسیار مفیدی است، چون به نظرم رسید بطور قطع همه به طرق مختلف با این جملات و این پیام که در خانه بمانید مواجه گشته اند ولی این شکل از پیام در وهله اول برای شنونده تعجب برانگیز خواهد بود و فکر می کند این چه پیامی است؟ صدای کیست؟ پس چون برایش تازگی دارد آنرا تا اختتام گوش می دهد که همین ممکنست سبب شده باشد حتی چند نفر کمتر به سفر بروند و در خانه بمانند.
این برنامه ساز ادامه می دهد: در این مدت به ویژه در فضای مجازی که مردم راحت تر واکنش نشان می دهند، بازخوردهای خوبی گرفتم و به نظرم توانست اتفاق مثبتی باشد چون وقتی در کنار یک مجموعه پیام و سفارش از طرف خانواده، تلویزیون و دیگر رسانهها، ناگهان از تلفن چنین چیزی بشنویم بالاخره اندازه خودش موثر خواهد بود.
جوان در عین حال از رفتار قسمتی از جامعه که بدون توجه به هشدارها عمل می کنند، اظهار تعجب می کند و می گوید: به نظرم تکلیف ما بسیار روشن است و دقیقا همان چیزی است که در همه دنیا هم بر آن تاکید می شود، یعنی رعایت بهداشت و بیرون نرفتن های غیرضروری تا زنجیره مبتلاشدن به این ویروس را قیچی نماییم. بقیه کارها هم برعهده کادر درمانی و دولت می باشد. ولی وقتی پس از این همه توصیه، خبر سفر هشت میلیون نفر را می شنویم با خودت فکر میکنی انگار قرار نیست کسی گوش دهد! این هشت میلیون نفر، از جمعیت بعضی کشورها هم بیشتر است و این خیلی ترسناک است که جمعیت به این بزرگی یعنی یک دهم مملکت ما چنین مسئله ای برایشان بی اهمیت با حداقل کم اهمیت است.
او درباره این که برخی معتقدند نباید چندان خرده گرفت به افرادی که سفر رفته اند چون اولا آموزش های لازم در طول سال ها داده نشده و هم اینکه نوع برخورد مسئولان در این واکنش ها بی تاثیر نبوده است، می گوید: بطور قطع آنچه پیش آمده محصول یک مجموعه است که همه جزئیاتش به هم ارتباط دارد، یعنی هر چقدر بدنه حاکمیت ما موضوع را جدی بگیرد و هرچقدر سختگیری کند و اطلاعرسانی دقیق انجام دهد، مردم هم بیشتر جدی می گیرند و آنوقت شاید این هشت میلیون نفر کمتر می شد، اما واقعیت ماجرا این است که ما در ایران عادت داریم اخبار بد را یک جوری تزیین نماییم و اثرش را کمرنگ نماییم. این یک مسئله فرهنگی است که همه ما با آن درگیر هستیم. حتی در خانواده ها وقتی یک اتفاق یا مشکلی پیش می آید، پدر یا مادر خانواده آن مشکل را خیلی ملایم تر از آن چیزی که هست به فرزندان خانواده منتقل می کنند و متاسفانه این در موقعیت های بزرگ و خطیر جامعه هم وجود دارد چونکه کاملاً ریشه در فرهنگ ما دارد. اصلا اینطور تعریف میشود که اگر خلاف این جریان و با شدت بیشتری نسبت به همین فرهنگ اظهارنظر کنی، از آن بعنوان تشویش اذهان عمومی اسم می برند و این واژه ای است که یک عمر است آنرا می شنویم که می گویند نباید جامعه و آرامش آنرا به هم ریخت، در صورتیکه اتفاقا در چنین مواردی باید خیلی محکم و جدی و واقعی با قضیه برخورد نماییم.
جوان با اشاره به اینکه «همه آنچه در همین موضوع کرونا می بینیم نیز ناشی از قاطی شدن زیاد مسائل با فرهنگ های خانوادگی و سنتی است که حتی ساختار اجتماعی و مدیریتی جامعه هم با آن درگیر شده است» درانتها تاکید دارد: مسئله آموزش در برخورد مردم با بحران ها موضوعی بسیار مهمست که متاسفانه نتیجه ی نبود آن، این روزها دیده شده است. من یادم می آید زمان تولید برنامه خندوانه از ستاد مدیریت بحران کشور سفارش هایی عنوان شد که آموزش لازم برای مردم در مواقع بحرانی تدارک دیده شود چون به هر حال در کشوری هستیم که به لحاظ طبیعی در معرض حوادث زیادی است اما جالب است که ما در چارچوب برنامه ای به اسم «قاچ» یکسری آموزش های در رابطه با مواقع زلزله، سیل و بیماری داشتیم و پیام هایی که از مخاطب می گرفتیم این بود که این ها چه فایده دارد و این برنامه های کسل کننده برای چیست. حتی الان هم که در فضای مجازی باتوجه به شرایط قرنطینه برنامه «خونه بازی» راه انداختیم، هر جایی که بخش آموزشی و سفارش برای این روزهای کرونایی داشتیم تعداد مخاطب به طرز قابل توجهی کاهش پیدا کرد و همه این ها در کنار شیوع ویروس کرونا یک دفعه دیگر نشان داد که باید مسئله آموزش و اهمیت آن بطور جدی مورد توجه قرار گیرد.
منبع: خط رند ۹۱۲
