به گزارش خط رند ۹۱۲، موجوداتی شبیه به عروس دریایی به نام هیدرا(hydra) در صورت پُرخوری می توانند تومور سرطانی ایجاد کنند که به نوبه خود می تواند به فرزندان شبیه سازی شده آنها منتقل شود.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، یک مطالعه جدید در مورد یک پدیده عجیب و غریب، نه تنها جزئیاتی را در مورد این فرایند در هیدراها نشان می دهد، بلکه درک ما را از اشکال قابل انتقال سرطان به صورت کلی بهبود می بخشد.
در حالیکه تومورها خطر اجتناب ناپذیری از چند سلولی بودن هستند، خوشبختانه نمونه های کمی از سرطان وجود دارد که می تواند بین افراد منتقل شود. شناخته شده ترین آنها دو مورد است که بر پستانداری کیسه دار به نام «شیطان تاسمانی» تاثیر می گذارد و نوع دیگری که روی سگ ها تاثیر می گذارد و ۱۱ مورد از آن هم در دوکفه ای ها(رده ای از جانوران نرم تن) مشاهده شده است.
ما مشتاقیم که بفهمیم سرطان های مسری در وهله اول چگونه پدیدار می شوند. به این مفهوم که برای پیشگیری از پدیدار شدن آنها در انسان و همینطور به امید حفاظت از سایر موجودات از رنج وحشتناکی که شیاطین تاسمانی به سبب بیماری تومور صورتشان با آن روبرو هستند، به دنبال شناخت از آن هستیم.
اما همه این موارد شناخته شده از سرطان مسری و قابل انتقال، زمانیکه ما آنها را شناختیم به خوبی تکامل یافته و تثبیت شده بودند. ازاین رو یک بوم شناس تکوینی به نام سوفی تیسوت(Sophie Tissot) از مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه(CNRS) و تیمش مجبور شدند رویکرد متفاوتی برای ردیابی منشا سرطان های مسری داشته باشند.
یک موجود آب شیرین نزدیک به خانواده عروس ها و شقایق های دریایی ۱۵ سال پیش در یک آزمایش آزمایشگاهی در پاسخ به تغذیه بیش از اندازه، به صورت خود به خود تومور ایجاد کرد.
هیدراها موجودات آب شیرین هستند که از بسیاری جهات نامیرا و جاودانه در نظر گرفته می شوند، چون که به شکل غیرجنسی تولید مثل می کنند و با ایجاد جوانه های کوچک، خویش را شبیه سازی می کنند تا از نظر فیزیکی تبدیل به موجودی جدا اما از نظر ژنتیکی یکسان شوند.
این خصوصیت همراه با تمایل این موجود به ایجاد تومور در شرایط آزمایشگاهی، پتانسیل پژوهش در زمینه ژنتیک توسعه سرطان را نشان داده است. تیسوت و همکارانش بر آن شدند تا نشان دهند که این مدل چقدر می تواند برای درک تکامل سرطان های قابل انتقال پرارزش باشد.
محققان می گویند: با بهره گیری از هیدرا که توسعه خود به خودی تومور و انتقال موروثی آنرا نشان می دهد، این مطالعه نخستین مشاهده تجربی از تکامل یک تومور قابل انتقال را عرضه می دهد. ازاین رو این مطالعه نخستین کمک را به درک شرایط ظهور سرطان قابل انتقال و نتایج کوتاه مدت آن برای میزبان فراهم می آورد.
محققان ۵۰ هیدرا را از دریاچه مونتو در فرانسه جمع آوری کردند و آنها را برای ادامه زندگی به لابراتوار آوردند.
محققان برای تضمین سرعت بالای رشد تومور، جوانه زدن و در نتیجه افزایش شانس انتقال تومور، با تقلید از شرایطی که در یک مطالعه قبلی سبب ایجاد تومور شد، به بعضی از این هیدراها مقدار زیادی از لارو میگوی آب شور را پنج بار در هفته تغذیه کردند.
۱۹ مورد از این هیدراهای بیش از اندازه تغذیه شده که بعد از دو ماه دارای تومورهای برآمده بودند، انتخاب شدند و جوانه های آنها جمع آوری و در همان شرایط رشد داده شد. محققان این فرایند را از راه پنج «نسل» از جوانه های تشکیل دهنده تومور دنبال کردند و این جوانه ها را از همتایان غیر توموردار خود برای ایجاد نسل بعدی انتخاب کردند.
محققان برای اطمینان از این که تومورها از والدین هدایت می شوند و نه این که خود به خود در هر نسل ایجاد شوند، به نوادگان هیدراهای بدون سرطان نگاه کردند. با وجود این که همه هیدراها از نظر ژنتیکی یکسان بودند، هیدراهای والدی که تومور داشتند، چهار برابر بیشتر از آنهایی که والدشان تومور نداشت، احتمال ایجاد تومور داشتند.
سر انجام محققان تأیید کردند که تومورها واقعاً می توانند در هیدراها ایجاد شوند و سرعت انتقال آنها می تواند در طول زمان افزایش یابد.
آنها همینطور متوجه شدند که نسل پنجم هیدراهای حامل تومورهای قابل انتقال آغاز به نشان دادن تغییراتی در خصوصیت های تاریخچه زندگی در مقایسه با همتایان بدون تومور خود کردند. آنها تلاش خود برای تولید مثل غیرجنسی را پیش از این که تومور فرصتی برای توسعه پیدا کند، بالا بردند و سرعت جوانه زنی آنها بعد از ایجاد تومورها کاهش پیدا کرد.
بنظر می رسد که این با تغییر دیگری همراه می باشد که در آن مرگ و میر جوانه ها بعد از ظهور تومورها بیشتر بود.
تیسوت و همکارانش خاطرنشان می کنند که کمیاب بودن سرطان های قابل انتقال امکان دارد بیشتر به سبب فقدان شرایط محیطی مناسب برای توسعه آنها باشد، چونکه حداقل در این مطالعه به نظر می رسید که دستیابی به قابلیت انتقال برای سلول های تومور مشکلی نداشت.
آنها نتیجه می گیرند که اگر این درست باشد، در نظر گرفتن این جنبه ها در مطالعه اکوسیستم های مختل شده توسط فعالیتهای انسانی بسیار مهم می باشد، چونکه می توانند به صورت بالقوه شرایطی را که به نفع گسترش سرطان های قابل انتقال است، تغییر دهند.
این پژوهش در مجله Proceedings of the Royal Society B انتشار یافته است.
