به گزارش خط رند ۹۱۲، مهندسان دانشگاه ام آی تی (MIT) سلول های خورشیدی انقلابی ساخته اند که از موی انسان نازک تر هستند و ۱۸ برابر بیشتر از پنل های خورشیدی سنتی در هر کیلوگرم انرژی تولید می کنند.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از مهر، امروزه پیشرفت های علمی در توسعه سلول های خورشیدی لایه نازک به مرحله خیره کننده ای رسیده است. سلول های خورشیدی جدید ساخته شده در دانشگاه ام آی تی می توانند روی سطوح مختلف اعمال شوند و به صورت موثر آنها را به منابع تولیدکننده انرژی تبدیل کنند.
این سلول های فوق نازک به صورت قابل توجهی سبک وزن هستند و انعطاف پذیری آنها امکان ادغام با پارچه ها را فراهم می آورد و آنها را برای کاربردهای قابل حمل و اضطراری ایده آل می کند.
با وجود نازکی و چکش خواری، این سلول ها بیشتر از ۹۰ درصد از قابلیت های تولید برق خویش را حتی بعد از استفاده زیاد حفظ می کنند و دوام قابل توجهی از خود نشان می دهند. این نوآوری فرصت های جدیدی را برای یکپارچه سازی انرژی خورشیدی در محیط های مختلف، از فناوری پوشیدنی گرفته تا تجهیزات واکنش اضطراری، باز می کند.
فناوری سلول های فتوولتائیک پروسکایت-سیلیکون در خط مقدم نوآوری انرژی خورشیدی قرار دارند و چندین پروژه با بودجه وزارت انرژی آمریکا با هدف پیشبرد توسعه آنها در حال انجام می باشد.
از جمله مزایای اصلی مواد پروسکایت میتوان به راندمان بالا، امکان تولید کم هزینه و سازگاری با فناوری سلول های خورشیدی سیلیکونی موجود اشاره نمود.
محققان در تلاش اند تا فرآیندهای ساخت لایه پروسکایت را بهینه کنند، دوام را در شرایط واقعی بالا برند و تولید را از اندازه های کوچک به اندازه های تجاری بالا برند. هدف دستیابی به ماژول های پروسکایت-سیلیکون با راندمان ۲۷ درصد یا بالاتر است که به صورت قابل توجهی از راندمان پنل های خورشیدی تجاری فعلی پیشی می گیرد.
تطبیق پذیری سلول های خورشیدی لایه نازک طیف وسیعی از کاربردها را امکانپذیر می کند. این سلول های سبک وزن و انعطاف پذیر را میتوان به صورت یکپارچه در لباس ها گنجاند و روی سطوح ساختمان، وسایل نقلیه و حتی فضاپیماها اعمال کرد.
در پروژه دیگری، محققان دانشگاه سوانسی و دانشگاه آبوآکادمی یک مدل تحلیلی پیشگامانه بوجود آورده اند که درک ما را از کارآمدی سیستم های فتوولتائیک لایه نازک بالا می برد و می تواند فناوری انرژی خورشیدی را متحول کند.
این پیشرفت بخشی از یک روند گسترده تر در نوآوری سیستم های خورشیدی است، همچون ایجاد سلول های خورشیدی بسیار نازک و انعطاف پذیر و ادغام مواد پیشرفته ای مانند پروسکایت ها که می تواند انرژی خورشیدی را به صورت گسترده ای کاربردی کند.
مدل تحلیلی جدید توسعه یافته توسط محققان به محدودیت های مدلهای سنتی می پردازد که نتوانستند پتانسیل کامل سلول های خورشیدی لایه نازک را به تصویر بکشند. این پیشرفت، بینش عمیق تری را در مورد عملکرد سلول های خورشیدی عرضه می دهد، طراحی های کارآمدتر و بالقوه بازده انرژی بالاتر را ممکن می سازد.
با عرضه درک جامع تر از سیستم های فتوولتائیک لایه نازک، این مدل راه را برای پیشرفت های قابل توجه در بهره وری و عملکرد فناوری خورشیدی هموار می کند. محققان تاکید می کنند که مدلهای سنتی تمام تصویر را نشان نمی دهد و اهمیت این پیشرفت را در پیاده سازی پتانسیل واقعی سلول های خورشیدی لایه نازک نشان داده است.
