به گزارش خط رند ۹۱۲، در یک مطالعه جذاب که شبیه یک داستان کارآگاهی گیاه شناسی است، محققان رازی را کشف کردند که مدت ها در بین چوب بعضی از محبوب ترین درختان جهان پنهان شده بود.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، دانشمندان دانشگاه جاگیلونیان(Jagiellonian) و دانشگاه کمبریج نوع کاملا جدیدی از چوب را در درختان لاله کشف کرده اند، یافته ای که می تواند درک ما از تکامل گیاهان را تغییر دهد و به تلاشهای ما برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی کمک زیادی کند.
به نقل از اس اف، این مطالعه که در مجله New Phytologist انتشار یافته، به بررسی ساختار میکروسکوپی چوب در بین گونه های مختلف درخت پرداخته است. اما آن چه آنها در درخت لاله (Liriodendron tulipifera) و خویشاوند نزدیک آن، درخت لاله چینی(Liriodendron chinense) یافتند، واقعا غیرمنتظره بود. آنها ساختاری چوبی که دسته بندی های سنتی را به چالش می کشید، پیدا کردند.
کلید این کشف در ساختارهای کوچکی به نام میکروفیبریل ها نهفته است. میکروفیبریل ها الیاف بلندی هستند که در لایه هایی در داخل دیواره سلولی ثانویه چوب قرار گرفته اند. در درختان لاله، این میکروفیبریل ها بسیار بزرگتر از آنهایی هستند که در بستگان چوبی سخت آنها یافت می شود. این ساختار منحصربه فرد که محققان آنرا «چوب میانی» یا «چوب تجمع کننده» نامیده اند، امکان دارد توانایی قابل توجه درخت لاله در جذب و ذخیره کربن را توضیح دهد.
دکتر جان لیچاکووسکی(Jan Łyczakowski) نویسنده اصلی این مقاله، در اطلاعیه ای توضیح می دهد: ما نشان می دهیم که درخت لاله ساختار میکروفیبریل میانی دارند که به صورت قابل توجهی با ساختار چوب نرم یا چوب سخت متفاوت می باشد. این کشف، طبقه بندی دوتایی طولانی مدت چوب را بعنوان چوب نرم(از بازدانگانی مانند کاج) یا چوب سخت(از بازدانگانی مانند بلوط) به چالش می کشد.
درختان لاله حدود ۳۰ تا ۵۰ میلیون سال قبل از بستگان ماگنولیا جدا شدند که این همزمان با کاهش چشم گیر سطح دی اکسید کربن جوی بود. نویسنده این مقاله می گوید که این ساختار میکروفیبریل بزرگ شده می تواند یک پاسخ تکاملی برای جذب موثرتر کربن در یک محیط درحال تغییر باشد.
این کشف فرصت های هیجان انگیزی را برای کاهش تغییرات آب و هوایی ممکن می کند. درختان لاله هم اکنون به علت رشد سریع و جذب کربن کارآمد شناخته شده اند. حالا، با درک بهتر ساختار چوبی منحصر به فرد آنها، پتانسیل استفاده از این درختان در ابتکارات جذب کربن در مقیاس بزرگ وجود دارد.
دکتر لیچاکووسکی خاطرنشان می کند: درختان لاله امکان دارد برای کشتزارهای جذب کربن مفید باشند. بعضی از کشورهای آسیای شرقی هم اکنون از مزارع درخت لاله برای محصور کردن کربن به صورت موثر استفاده می نمایند و ما حالا فکر می نماییم که این امکان دارد به ساختار چوبی جدید آن ارتباط داشته باشد.
یافته های این مطالعه فراتر از درختان لاله است. محققان ۳۳ گونه درخت از باغ گیاه شناسی دانشگاه کمبریج را بررسی کردند و دریافتند که بعضی از بازدانگان در خانواده گنتوم تباران (Gnetophytes) به صورت مستقل ساختاری شبیه چوب سخت را که معمولاً فقط در گیاهان گلدار دیده می شود، بوجود آورده اند. این تکامل همگرا لایه دیگری از پیچیدگی را به درک ما از سازگاری گیاهان اضافه می کند.
دکتر ریموند وایتمن(Raymond Wightman) مدیر مرکز مرکز میکروسکوپی در لابراتوار Sainsbury دانشگاه کمبریج می گوید: ما بعضی از نمادین ترین درختان جهان مانند سکویا غول پیکر، کاج وولمی و به اصطلاح فسیل های زنده مانند آمبورلا(Amborella trichopoda) را مورد تحلیل و بررسی قرار دادیم که تنها گونه درحال تکامل از گیاهانی هستند که هنوز مستقل از سایر گیاهان گلدار درحال تکامل هستند.
این تحقیق نه تنها درک ما از تکامل گیاهان را ارتقا می دهد، بلکه نقش حیاتی فراساختار چوب در جداسازی کربن را هم نشان داده است. همانطور که ما با چالش های تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می نماییم، درک مواردی مانند این می تواند در توسعه استراتژی های موثرتر برای جذب و ذخیره کربن بسیار پرارزش باشد.
کشف این نوع چوب جدید در درختان لاله یادآور این نکته است که حتی در حوزه های زیست شناسی که به خوبی مطالعه شده اند، هنوز شگفتی هایی در انتظار کشف شدن هستند. همینطور بر اهمیت حفظ مجموعه های گیاهی متنوع، مانند آن هایی که در باغ های گیاه شناسی یافت می شوند، تاکید می کند که قرن ها بعد از تأسیس، درک علمی جدیدی فراهم می کنند.
منبع: خط رند ۹۱۲
