به گزارش خط رند ۹۱۲، پژوهشگران سوئدی از دستاورد جدید خود رونمایی کرده اند که نوعی بستر کشت رسانای الکتریسیته است و می تواند به رشد بهتر محصولات کشاورزی کمک نماید.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا و به نقل از ساینمگ، زمانیکه ریشه نهال جو در یک بستر کشت جدید با تحریک الکتریکی روبرو شود، به صورت میانگین ۵۰ درصد بیشتر رشد می کند. پژوهشگران «دانشگاه لینشوپینگ»(Linköping University) سوئد، نوعی بستر رسانای الکتریسیته را برای کشت معروف به «آب کشت» یا «کشت هیدروپونیک»(Hydroponics) ابداع نموده اند.
«النی استاورینیدو»(Eleni Stavrinidou) دانشیار لابراتوار الکترونیک آلی در دانشگاه لینشوپینگ و سرپرست این گروه پژوهشی اظهار داشت: جمعیت جهان در حال افزایش می باشد و تغییرات آب وهوایی هم داریم. بنابراین، واضح است که ما نمی توانیم نیازهای غذایی کره زمین را تنها با روش های کشاورزی موجود برطرف نماییم اما با آب کشت می توانیم غذا را در محیط های شهری بسیار کنترل شده هم پرورش دهیم.
گروه استاورینیدو حالا یک بستر کشت رسانای الکتریکی متناسب با آب کشت را بوجود آورده اند که آنرا «ای سویل»(eSoil) می نامند. آنها نشان داده اند که نهال های جو پرورش یافته در ای سویل، طی ۱۵ روز تحریک الکتریکی ریشه های آنها، تا ۵۰ درصد بیشتر رشد کرده اند.
کشت هیدروپونیک بدین معناست که گیاهان بدون خاک رشد می کنند و فقط به آب، مواد مغذی و چیزی که ریشه هایشان می تواند به آن بچسبد، نیاز دارند. این یک سیستم بسته است که امکان گردش مجدد آب را فراهم می آورد تا هر نهال دقیقاً مواد مغذی مورد نیاز خویش را دریافت کند. بنابراین، آب بسیار کمی مورد نیاز است و تمام مواد مغذی در سیستم باقی می مانند. چنین کاری در کشت سنتی امکان پذیر نیست.
آب کشت، امکان کشت عمودی در برج های بزرگ را برای به حداکثر رساندن کارآیی فضا فراهم می آورد. محصولاتی که هم اکنون به این روش کشت می شوند، شامل کاهو، سبزی و برخی دیگر از انواع سبزیجات هستند. غلات معمولاً در آب کشت به صورت جداگانه جهت استفاده بعنوان علوفه کشت نمی شوند. پژوهشگران در این پروژه نشان داده اند که نهال های جو را میتوان با استفاده از آب کشت پرورش داد و آنها به لطف تحریک الکتریکی می توانند سرعت رشد بهتری داشته باشند.
استاورینیدو اظهار داشت: بدین ترتیب، با منابع کمتر می توانیم نهال ها را سریع تر پرورش دهیم. ما هنوز چگونگی کار کردن این روش و مکانیسم های بیولوژیکی دخیل در آنرا نمی شناسیم. آن چه ما دریافتیم، اینست که نهال ها نیتروژن را به صورت مؤثرتری پردازش می کنند اما هنوز معلوم نیست که تحریک الکتریکی چگونه بر این فرایند تاثیر می گذارد.
«پشم معدنی»(Mineral wool) اغلب بعنوان بستر کشت در روش آب کشت استفاده می شود. این ماده نه تنها زیست تخریب ناپذیر است، بلکه با فرآیندی تولید می شود که انرژی بسیاری را مصرف می کند. بستر کشت الکترونیکی ای سویل، از سلولز ساخته شده که فراوان ترین پلیمر زیستی است و با یک پلیمر رسانا به نام «PEDOT» مخلوط می شود. این ترکیب، جدید نیست اما نخستین بار است که برای کشت گیاهان و ایجاد یک رابط برای گیاهان به این روش استفاده می شود.
پژوهش های پیشین از ولتاژ بالا برای تحریک کردن ریشه ها بهره برده اند. مزیت خاک پژوهشگران دانشگاه لینشوپینگ اینست که مصرف انرژی بسیار پایینی دارد و خطر ولتاژ آن بالا نیست. استاورینیدو اعتقاد دارد که این پژوهش جدید، راه را برای پژوهش های بیشتر پیرامون توسعه آب کشت هموار خواهد نمود.
وی ادامه داد: ما نمی توانیم بگوییم که آب کشت، مشکل امنیت غذایی را حل می کند اما بطور قطع می تواند در مناطق دارای زمینهای زراعی کم و شرایط محیطی ناملایم کارآیی داشته باشد.
این پژوهش در مجله «PNAS» به چاپ رسید.
منبع: خط رند ۹۱۲
