خط رند ۹۱۲: پژوهشگران ایمپلنتی ابداع نموده اند که با تولید اکسیژن در بدن انسان از سلول های جزیره ای و بالطبع تولید انسولین در بدن بیماران مبتلا به دیابت نوع یک پشتیبانی می کند.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از نیواطلس، تزریق روزانه انسولین دردناک و نامناسب است و بنا بر این پژوهشگران مشغول توسعه ایمپلنت هایی برای درمان دیابت بدون نیاز به سوزن هستند. درهمین راستا یک ایمپلنت جدید نوید بخش بنظر می رسد برای اینکه برای سلول های جزیره ای اکسیژن تولید می کند. در بیشتر افراد سلول های جزیره ای پانکراس انسولینی تولید می کنند که برای حفظ کنترل سطح متناسب قند خون نیاز است. متاسفانه سیستم ایمنی افراد مبتلا به دیابت نوع یک این سلول ها را نابود می کند، بدین سبب انسولین باید بطور دستی به جریان خون تزریق شود. یکی از روش های جایگزین تزریق انسولین شامل ایمپلنت سلول های جزیره ای است که از جسد یا سلول های بنیادی جمع آوری شده اند. هنگام انجام این پروسه در خیلی از موارد بیماران باید داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را مادام العمر مصرف کنند تا بدنشان سلول های مذکور را پس نزند. پژوهشگران اهتمام کردند سلول های جزیره ای را به شکل ایمپلنت های انعطاف پذیری دربیاورند که سلول ها را از سیستم ایمنی بدن میزبان دور می کند و از طرف دیگر انسولین تولید شده توسط سلول های مذکور را در جریان خون ترکیب کنند. این ایمپلنت ها همین طور اجازه نمی دهند اکسیژن حافظ حیات به سلول ها برسد و این بدان معنا است که آنها عمر طولانی نخواهند داشت. برخی ایمپلنت ها با بوجودآوردن یک اتاقک اکسیژن یا معرف های شیمیایی که اکسیژن می سازند، اهتمام کرده اند چالش مذکور را برطرف کنند. اکسیژن و معرف های شیمیایی مدت زمان زیادی طول می کشد تا ایجاد شوند بدین سبب ایمپلنت باید تعویض یا باردیگر پر شود. اما پژوهشگران دانشگاه ام آی تی و بیمارستان کودکان بوستون یک دستگاه جدید ابداع نموده اند. این دستگاه حاوی هزاران سلول جزیره ای همراه غشای تبادل پروتئینی است که بخار آب( که بطور طبیعی در بدن رخ می دهد) را به هیدروژن و اکسیژن تبدیل می کند. هیدروژن بطور بی ضرر ترکیب منتشر می شود و اکسیژن به اتاقک ذخیره ایمپلنت می رود. غشای نازک در این اتاقک سبب می شود اکسیژن در محفظه حاوی سلول های جزیره ای راه یابد. به جریان برقی با ولتاژ اندک نیاز است تا بخار آب تجزیه شود و بطور بی سیم از یک سیم پیچ مغناطیسی خارجی به یک آنتن در ایمپلنت منتقل شود. سیم پیچ را می توان به بدن بیمار و نزدیک محل ایمپلنت منتقل کرد. در تست هایی که روی موش های مبتلا به دیابت انجام شد، نسخه تولید کننده اکسیژن دستگاه زیر پوست دسته ای از آنها ایمپلنت شد و گروه دیگر نسخه دیگر از دستگاه بدون اکسیژن و حاوی سلول های جزیره ای را دریافت نمودند. هرچند هر دو گروه عملکرد خوبی داشتند اما گروه بدون اکسیزن تقریبابعد از دو هفته هایپرگلایسمی ( hyperglycemic )شد. این وضعیتی است که در آن مقادیر زیاد از حد گلوکز در پلاسمای خون وجود دارد و سبب هیپوکالمی می شود. مقرر است آزمایشی روی حیوانات بزرگتر و سپس روی انسان ها صورت گیرد. پژوهشگران امیدوارند از این فنآوری برای تولید انواع دیگر پروتئین های درمانی نیز استفاده گردد.
منبع: rond912.ir
